RICHTLIJN SCHILDKLIERCARCINOOM
De richtlijn schildkliercarcinoom 2.0
Dr. M.J.R. Janssen
CASE REPORT
18F-choline PET/CT flip flop phenomenon after one cycle of chemo-immunotherapy in advanced stage Her2neu receptor positive breast cancer
Drs. M.I. Pauw
PROEFSCHRIFT
Radiochemical aspects of receptor scintigraphy
Dr. E. de Blois
Novel visualisation techniques toward identification of atherosclerotic patients at risk
Dr. N.A. Jager
PET-based analysis of tumour glucose metabolism and tumour hypoxia before and during anti-neoplastic treatment
Dr. V.R. Bollineni
Targeting renal cell carcinoma with radiolabelled antibodies
Dr. C.H.J. Muselaers
Clinical application of quantitative SPECT in patient specific dosimetry and beta cell quantification
Dr. W. Woliner-van der Weg
KLINISCHE TRIAL
Early monitoring of trastuzumab and pertuzumab therapy with 18F-choline PET/CT in patients with advanced disease breast cancer
MEDEDELING UIT DE VERENIGINGEN
Taken SOANG overgeheveld naar NVMBR
ABSTRACTS
CURSUS- EN CONGRESAGENDA
Van de Redactie
Richtlijnen
In 2013 verscheen een boeiend artikel in het Medisch Contact over richtlijnen in de zorg1. Dit is een interessant artikel, waarin u onder andere het volgende kan lezen: “Sinds 2012 beschouwt de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) richtlijnen en standaarden van beroepsgroepen als verplichtende eisen voor zorgaanbieders. Ze worden in het meerjarenbeleidsplan 2012-2015 in één adem genoemd met wet- en regelgeving. Tot ‘veldnorm’ verheven maken zij deel uit van het toetsingskader voor ‘verantwoorde zorg’”. En iets verderop in hetzelfde artikel: “Richtlijnen zijn daardoor niet langer te lezen als wenkend perspectief of als te overwegen zorgverlening. De wettelijke verantwoordelijkheid van de ziekenhuisbestuurder is nu om te waarborgen dat zorg conform richtlijnen wordt verleend”.
Een richtlijn richt zich vaak op één ziektebeeld, bijvoorbeeld de zorg voor patiënten met prostaat- of schildkliercarcinoom. In zo’n, meestal lijvig, document wordt veelal richting gegeven aan optimalisatie van zowel diagnostiek als behandeling van de patiënt, op basis van bewijsvoering gevonden in de literatuur. Ondanks dat het vaak zeer boeiend is om zo’n richtlijn door te lezen, zijn vaak maar enkele aspecten hiervan relevant voor de praktiserende Nucleair Geneeskundige.
Onlangs is de richtlijn schilkliercarcinoom 2.0 verschenen. Ook dit is een lijvig rapport geworden (185 pagina’s), waaraan veel tijd is besteed door vele collegae. Namens de Nederlandse Vereniging voor Nucleaire Geneeskunde waren de Klerk en Janssen afgevaardigd als leden van de werkgroep die de richtlijn hebben ontwikkeld. Aangezien de vernieuwde richtlijn zich mag scharen in een lange reeks van voor ons relevante recent gepubliceerde richtlijnen, en we allen aan “time management” moeten doen, is het prettig dat onze collega’s de Klerk en Janssen een samenvatting van deze richtlijn hebben geschreven waarin ze de meest relevante veranderingen voor onze praktijkvoering hebben opgetekend.
Jan Booij
Hoofdredacteur